“Hoezo heb jij je schoen nog niet gezet?” vraagt mijn broertje van acht. Ik bedenk me dat de Goedheiligman afgelopen weekend in ons kikkerlandje aangekomen is. Mijn antwoord is vrij simpel: “Ik heb geen mooie schoen om te zetten! ” Zonder verder iets te vragen gaat mijn broertje door met wat hij aan het doen was.
s’ Avonds lukt het me niet direct om in slaap te komen. Ik denk aan Sinterklaas en hoe spannend en leuk dat vroeger was wanneer je je schoen had gezet. Dat wanneer je de volgende ochtend dan beneden kwam er een cadeau lag en dat allemaal omdat je zo lief was geweest. Nou, dat viel volgens mij vaak tegen… Schreeuwend stond ik in de winkel, stampvoetend, totdat ik mijn zin kreeg. Honderd keer kwam ik uit bed om mijn bedtijd te rekken. Die typische ’waarom vragen’ hebben mijn ouders duizend keer gehoord. De vraag “Waarom woont Sinterklaas niet gewoon in Nederland” was bijvoorbeeld wel een vraag die ieder jaar een aantal keer werd gesteld. Het is natuurlijk heel normaal gedrag wat ieder kind vertoont maar het lijkt me ook enorm irritant. Waar trek je dan die grens, wanneer is een kind nou lief of stout geweest het hele jaar?
Ik denk terug aan het afgelopen jaar. Wederom een coronajaar. Na een heel jaar stil gezeten te hebben en onze levens aangepast te hebben, was er een eindelijk een prettig vooruitzicht. Het starten van de coronavaccinaties. De allereerste prik, die heel Nederland weer ’vrij’ zal maken vond plaats op 6 januari, wat een feest leek het toen te zijn! Dit feest was helaas al snel gecanceld toen ze de strenge lockdown verlengden tot en met februari. Persoonlijk hield ik me keurig aan de regels die telkens genomen werden. Want ja, samen krijgen we corona onder controle, toch? Als ik niet beter wist en nog geloofde in Sinterklaas, had ik toch op zijn minst een heel groot cadeau gekregen…
Ondertussen zijn we alweer een tijdje verder. We konden elkaar zien met meer dan vier man, even. We konden winkelen zonder mondkapjes, even. We konden de stad in, even. Tot twaalf uur. Eindelijk terug naar normaal. Wie een vaccin wilde kon dit nemen en wie dit niet wilde hoefde dit niet. Met zijn allen waren we hartstikke braaf. Zo zoet als een kind dat zijn cadeautje van de Sint verwachtte. Een beloning zal je dan op zijn minst verwachten. Dat is toch ook precies de reden dat ieder kind zich gedraagt? Een cadeautje in je schoen. Weet je wat, als ik nu kon kiezen mocht die goede oude man me meenemen op zijn boot naar Spanje. Want van wat er nu gebeurt zakt de moed me in de schoenen. Een zogenaamd ’2G-beleid’ moet er komen volgens het demissionaire kabinet. Voor mij toch wel een heel extreme maatregel, want zo sluit je een deel van de mensen toch écht uit. Ondanks ons goede gedrag zitten we toch weer in een soort van lockdown, waarin we na acht uur niks meer kunnen doen buiten de deur. Niet iedereen zomaar naar de sportschool kan, niet iedereen op zijn werk kan werken en als het zo doorgaat niet iedere student meer naar school kan…
Voor mij persoonlijk scheelt het dat ik geen mooie schoen heb om te zetten voor Sinterklaas maar anders was dit misschien het laatste jaar dat ik een cadeautje zal krijgen. Als het zo doorgaat met maatregels mag de goede Sint het land niet eens meer in. Blijkbaar maakt het ook niet uit voor volwassenen of ze zich gedragen of niet, want een beloning lijkt wel uitgesloten. Misschien koop ik wel een nieuw paar schoenen voor mezelf! Dat ga ik doen, maar wel bij https://www.sneakers.nl/ en met de kortingscode: SVLINK10 krijg ik ook nog eens 10% korting op bijna het hele assortiment! Alleen op actieproducten en sale niet, maar dat is natuurlijk geen probleem! Stop jij jouw verlanglijstje ook in nieuwe schoenen? De actiecode is ook voor jou! Wanneer ik die schoenen dan binnen heb stop ik daar een brief in voor de Sint. Daarin zal ik hem vragen, of hij er misschien voor zorgen kan, dat we weer teruggaan naar normaal. Zodat we dan op vijf december, met z’n allen zijn verjaardag kunnen vieren. Zonder QR-code. Dat vraag ik in mijn nieuwe schoenen van de sint dit jaar!
Door: Kaylee Henkelman