Vaak bu’j te bange

Daar is-ie dan, de eerste LiNK column van het jaar. Met een nieuw jaar komt een nieuw bestuur, nieuwe commissies en dus ook nieuwe columnisten. Een aantal van de nieuwe schrijvers hebben nog nooit echt geschreven, en hoewel voor sommigen het geen enkel probleem is, vinden veel mensen het een grote stap om hun mening zo expliciet te delen op een platform dat gelezen kan worden door al hun vrienden, zowel binnen- als buiten LiNK. Het vergt dus wat van onze schrijvers om zichzelf zo kwetsbaar op te stellen. Die bravoure wil ik applaudisseren door van het eerste column gebruik te maken om mijn onwankelbare geloof in een oud gezegde te propaganderen: Vaak bu’j te bange. 

Ik zal misschien maar beginnen door te vertalen. ‘Vaak bu’j te bange’ betekend letterlijk ‘vaak ben je te bang’ en heeft een beetje dezelfde betekenis als ‘wie niet waagt, wie niet wint’ en ‘fake it ‘till you make it’. Ik wil het graag hebben over dit onderwerp omdat ik merk dat veel studiegenoten, met mijzelf voorop, niet genoeg in zichzelf geloven.

In de creatieve sector is het moeilijk om je eigen kennis en kunde te meten. Je kan niet zomaar uit een tabel aflezen wie een betere filmmaker is, in bijvoorbeeld sales kan dat wel. Dat zorgt voor problemen, ik ben bijvoorbeeld de laatste tijd meer bezig met fotografie. Als ik een foto post op social media waar ik trots op ben krijg ik een aantal likes en misschien een paar comments, ik voel me dan altijd goed omdat ik merk dat mensen waarderen wat ik doe. Als ik later op mijn feed kijk en zie dat een andere fotograaf een soortgelijke foto heeft geplaatst die veel beter is dan de mijne wordt mijn eerdere enthousiasme overspoelt door een vloedgolf van teleurstelling en het gevoel van inferioriteit. Een ander voorbeeld: Ik werd laatst gevraagd door iemand om een fotoshoot te doen met haarzelf en haar kind. Mijn eerste reactie was ‘weet je dat zeker? Kun je niet beter een professionele fotograaf inhuren?’ Ze moest lachen en zei dat ze juist vond ik dat een hele mooie stijl had en dat ze dus specifiek mij wilde inhuren voor de shoot. 

^{(foto boven: Ansel Adams, één van mijn favoriete fotografen, aan het werk)}

Het doel van deze anekdotes is niet om mezelf de hemel in te prijzen. Ik hoop met het schrijven van dit artikel een aantal van jullie te overtuigen van het feit dat je beter bent dan je zelf denkt en dat je daar best trots op mag zijn. Het is goed om kritisch te zijn, met een ‘goed genoeg’ mindset kom je er natuurlijk niet. Maar het is ook niet productief om jezelf de hele tijd de grond in te stampen. Soms kun je dus maar beter in jezelf geloven, wat opdrachten accepteren en zien waar het schip strand. Vaak bu’j te bange.

Door: Ruud Wiggers